Ebeveynlerin çocuklarına uygunsuz davranışlar veya kötü davranışlar için bağırmaları yaygındır. Bağırmak çocuğun özgüvenine ciddi şekilde zarar verebilir ve bu yüzden onlardan kaçınmalısınız.
Aldırmasan bile, düzenli olarak bir çocuğa bağırmak Uzun vadede duygusal ve psikolojik düzeyde bir dizi hasara neden olabilir.
Psikolojik taciz olarak çığlık atmak
İlk başta inanmak zor olsa da, çığlık atmak çocuk için bir tür psikolojik istismardır. Ebeveynler her zaman sakin olmalı ve çocuğun uygunsuz davranışları nedeniyle çığlık atmaktan kaçınmalıdır.
Böyle bir aşırılığa gitmeye gerek yoktur, çünkü çocuk ilk bakışta göründüğünden daha çok anne babasının çığlıkları ile acı çeker. Birkaç dakikalığına ona bağırıp af dilemenin bir anlamı yok. Hasar verildiğinden beri.
Bağırmakla ilgili sorun, bugün sosyal açıdan iyi değerlendirilmesidir. Oğluna bağıran bir baba görünce kimse şaşırmaz. Ancak çığlık atmanın çocuklar üzerinde olumsuz bir etkisi olduğu tespit edilmiştir. Sorunlar, ya okul düzeyinde ya da küçük olanın kendisinin davranışında çeşitlidir.
Çocuklara bağırmanın sonuçları
Bir ebeveynin düzenli ve sürekli olarak çığlık atması normaldir, küçüğün öz saygısının ve güveninin zedelenmiş olduğunu görmesi normaldir. Bu oldukça ciddi davranış sorunlarına yol açacaktır. Çığlık, özellikle çok sık meydana gelen bir şeyse, ciddi duygusal sonuçlar bırakacaktır.
Gün ışığında çığlık atmanın yaygın olduğu bir evde büyümek iyi bir şey değildir. Uzun vadede küçük olan, çığlık atmanın normal olduğuna ve günlük yaşamında kullanılabileceğine inanacaktır.
Bağırmadan eğitin
Eğitim, çocuğa bir dizi değer aşılamanın yanı sıra iletişim ve diyaloğa da dayanmalıdır. Her zaman kaçınılmalıdır, Bağırmayı çocukların davranışlarını düzeltmenin bir yolu olarak kullanmak. Ebeveynler hiçbir zaman kontrolü kaybetmemeli ve sakin kalmalıdır. Özellikle çocuk iyi davranmıyorsa veya kurallara uymuyorsa, oldukça karmaşık görünebilen bir şeydir.
Öfkeyi nasıl durduracağınızı bilmeli ve daha uygun eğitim araçlarını seçmelisiniz. Yukarıda bahsettiğimiz gibi, alışkanlık haline gelen çığlık, küçüklerin benlik saygısını zedeliyor, bu onların kişilik gelişimini olumsuz etkileyecek bir şey. Ne yazık ki bu kalıplar tekrarlanır ve eğer bir çocuk çığlık atmanın normal olduğu bir evde büyürse, bir yetişkin olarak kendi çocuklarını çığlık atarak eğiteceği neredeyse kesindir.
Sonuçta, bağırarak eğitmeye gerek yok. Çocuklara yönelik duygusal istismar olarak kabul edilirler. Uzun vadede bu çığlıklar evin en küçüğünün hem davranışını hem de davranışını olumsuz yönde etkiler.