Następstwa bulimii i anoreksji

Cześć wszystkim!!! Przeczytałem wszystkie twoje komentarze i czułem się tak zidentyfikowany ... Od 4 lat jestem z anoreksją i pół bulimią i mówię pół bulimią, ponieważ wymiotuję to, co jem i biorę środki przeczyszczające, mimo że jadłem tylko warzywa . Czuję się tak źle o sobie… Źle się czuję, ponieważ czuję się pełny i źle się czuję, bo tak. Czuję, że mam w sobie potwora, który przeniknął do mojej istoty i ciała, zawładnął moją duszą i wszystkim, co było częścią mnie. Każdy to piekło i miałem wiele nawrotów, ale ten ostatni był ostatnią kroplą i wrócił. Czasami czuję, że chcę umrzeć, poza tym śmierć nie jest przerażająca, ale z drugiej strony, kiedy widzę, jak ludzie jedzą czy coś, ta obsesja zawsze bierze się z ... jak on może to jeść i być tak szczupłym? Nie rozumiem tego i codziennie się za to karzę. Nie wiem, czy ktoś będzie normalny bo ja nie jestem nawet jak wiem jak to jest normalne, nie pamiętam jak wcześniej zachowywałem się przed jedzeniem, nie pamiętam kim byłem, a czasem pytam gdzie Jestem, gdzie jest ta szczęśliwa i kochająca osoba Co ludzie pamiętają Jestem całkowicie zagubiony i zatopiony i nie ma nic, co by mnie teraz uszczęśliwiało, po prostu chcę być sam i nikogo nie widzieć, muszę porozmawiać ze sobą zastanówcie się, zobaczcie moją prawdziwość i moje najgłębsze ja i zacznijcie widzieć, kim naprawdę jestem. dobrze dzięki za przeczytanie tego. pocałunek i zachęta k na pewno k pewnego dnia, jeśli będziemy normalni bez względu na to, ile nas to kosztuje, musimy walczyć i myśleć każdego dnia, kiedy patrzymy w lustro k jesteśmy cudowni pomimo tego, co ważymy, k nasza osobowość i nasza sposobu bycia nie mierzy się na wadze, ponieważ nie mają wagi, zawsze muszą nadawać mu zwrot

Witam, miałam bulimię i anoreksję, zaczęłam jak miałam 12 lat i to wszystko mi się przydarzyło bo w szkole przeszkadzali, że moja rodzina jest gruba, robili to samo co moja mama, nie mogłam już tyle dokuczać i postanowiłem przestać jeść, zacząłem zostawiać połowę jedzenia, potem jeść czyste owoce, a potem pływać wodą, aż w końcu przestałem go brać, bo czułem się pełny i gruby Zobaczyłem się w lustrze i wyglądałem na bardzo grubego Wydałem ćwiczyłem 4 godziny z rzędu, nie mogłem już więcej, ale mój umysł był silniejszy ode mnie, robiłem to samo każdego dnia, chociaż wiedziałem, że to, co robię, jest złe, teraz mam 14 lat i do teraz nie mogę zapomnieć o odrzuceniu ludzi i tygodniach, w których zwracam to samo i inne rzeczy, o których myślę i postanawiam zostawić wszystko za sobą, ale nie mogę, chciałbym porozmawiać z kimś, kto mnie rozumie, nie Myślę, że ktoś im powie, bo nie chcę już tego połykać sam.

Wing girls faceci, którzy są w takiej sytuacji, nie poddawaj się, poproś o pomoc Wiem, że możesz !!!!
Wiem, nie nawracaj ponownie.
a ci, którzy kontynuują w ten sposób, mogą znaleźć pomoc, do widzenia, a dzięki za umieszczenie tej strony bardzo pomaga
do widzenia, powodzenia.

Cześć dziewczyny, berda nie winię was za to, co macie
ale sprawdź, co chwytają, wszystko, co chwytają, jest złe
ana i mia to tylko żałosne imiona
choroby, że są chorzy i szaleni
dlatego chcą włożyć te rzeczy do swoich małych głów
Myślisz, że chcesz być tak brzydką, chudą kością porów
Będą ssać tylko wtedy, gdy chcą normalnej i zdrowej diety bezbarwnej, takiej jak jedzenie owoców i jedzenia
i dużo wody będą pić, jakby schudły Chciałbym im pomóc pliz kien kiere, aby schudnąć, ale z jedzeniem bez tłuszczu tylko dodają
Ke kieran zmienia się i nie jest jak anoreksja
babe_professional@hotmail.com

Nie wiem, dlaczego to piszę, chyba dlatego, że po dwóch latach po raz pierwszy czuję się słaby i nie udostępniam tego, bo nie chcę, żeby ludzie, których kocham, znowu się martwili i myślę, że jestem nawracający.
Zacząłem wymiotować, gdy miałem około czternastu lat, tak naprawdę nie dlatego, że chciałem być szczupły, po prostu nie czułem się dobrze, moje emocje mnie przytłaczały i to było tak, jakby coś mnie w środku rozrywało . Ta presja, którą czułem, ustąpiła po jedzeniu, a raczej objadaniu się, ale potem poczułem się źle i zacząłem wymiotować, a kiedy to zrobiłem, poczułem, że cały ból, który dominował mnie przez cały dzień, zniknął. jedzenie.
Później pojawiły się małe skaleczenia na nogach i ramionach, które przyniosły mi ulgę, zmieniły ból w coś fizycznego i dla mnie było łatwiejsze do opanowania. Nie potrafiłem określić, jakie były moje emocje, mogę tylko powiedzieć, że to było coś, co mnie zdominowało, ciągłe cierpienie. Przekształcając go w fizyczny, byłem w stanie go kontrolować, to było tak, jakby trochę odciążyć ekspres ekspresowy.
To naprawdę nie był mój ideał życia, naprawdę chciałem, aby ktoś zobaczył, jak bardzo cierpię, ale nikt tego nie zauważył, więc jadłem i wymiotowałem, jadłem i wymiotowałem, i co jakiś czas udało mi się rzucić i napić się ” normalny „sezon”. Dopóki presja nie wróciła, by mnie zdominować i nie mogłem się kontrolować.
Mogę tylko powiedzieć, że żył w piekle i coraz bardziej oddalał się od wszystkiego. Najgorsze jest to, że z zewnątrz była doskonała, posłuszna i zawsze dostosowana do tego, czego chcieli inni. Nikt tego nigdy nie widział, a ja stałem się bardziej ponury, nie chciałem już wychodzić, za każdym razem czułem się bardziej odizolowany i odłączony od wszystkiego i nie martwiłem się już, że ktoś to zauważy, nienawidziłem wszystkich wokół mnie, ponieważ z mojego z punktu widzenia nikogo to nie obchodziło, więc nie mogli zrozumieć, co się ze mną dzieje.
Byłem taki przez około 11 lat, uwierzyłem, że jestem nic nie wart, że nikt mnie nie kocha, że ​​jestem najbardziej żałosną istotą na świecie i nie zasługuję na dalsze życie. Chciałem być mały, skurczyć się, aż zniknę, a prawda jest taka, że ​​prawie mi się udało.
Pewnego dnia dowiedziałem się czegoś nowego, że nie muszę już jeść i wymiotować, aby poczuć się wolnym od bólu, nauczyłem się kontrolować głód.
Więc przeszedłem na anoreksję, ból w moim ciele przewyższał duszę i dlatego nie musiałem jeść i wymiotować, aby go kontrolować. Tak zacząłem, ale z czasem utrata wagi nie wystarczyła, chciałem zniknąć.
Moja teoria była taka: będę tak postępował, aż zdążę umrzeć, ale chciałem umierać powoli, pozwolić sobie odejść krok po kroku.
Tak trafiłem do szpitala. Od dwóch lat jestem na wadze i stabilna, a prawda jest taka, że ​​nie chcę wracać do piekła, w którym żyłem. Nauczyłem się mówić, co czuję i prosić o pomoc, kiedy jej potrzebuję. Dowiedziałem się też, że chcę żyć, będę miał całkowity czas na śmierć, to jest z góry określony koniec wszystkiego, więc zamierzamy go przyspieszyć.
Myślę, że szpital mnie uratował, pomogło też to, że prawie umarłem i zdałem sobie sprawę, że chcę żyć i chciałem wiedzieć, co kryje się za każdym dniem, co jest dobre, a co złe.
Dziś jest mi trochę smutniej, ostatnio było mi trochę ciężko, ale nie zamierzam wracać do choroby, bo to nie jest życie, którego szukam. Zarówno ja, jak i reszta ludzi zasługujemy na coś lepszego, a przede wszystkim na nauczenie się, że ból i cierpienie można kontrolować i że istnieje lepsze życie, nie doskonałe, ale lepsze.
Próbuję, walczę każdego dnia i planuję to dalej robić, czasem jestem lepiej, czasem gorzej, ale bardzo się staram i szczerze nigdy nie żałowałem, że zdecydowałem się walczyć z chorobą.
Ponadto, jak mówi dobry przyjaciel, „nie jesteśmy tym, co ważymy”.
Życzę wszystkim powodzenia i zachęcam, cierpienia jest trochę więcej, chociaż czasami, jak dla mnie dzisiaj, na to nie wygląda.

cześć, ahh to pierwszy raz, kiedy to napisałem, mm
Zacząłem to jako gra, ponieważ chcę schudnąć, aby polubić swojego chłopaka, z 86 do 62
Czułam się dumna, zanim martwiłam się tylko o pracę domową, o mojego chłopaka, o to, jak najlepiej ubrać się i schudnąć każdego dnia, i miałam swój BLOGGG, księżniczki, gdzie każdego dnia łączyłam się, aby porozmawiać z moimi „księżniczkami”

2 lata już minęły, dziś mam straszne bóle,
Moja wątroba jest uszkodzona, mam refluks, mam wrzód i nieżyt żołądka, który mnie ZABIJE, faktycznie, dzisiaj miałem atak żołądka, nie życzę tego ani mojemu najgorszemu wrogowi, och, płaczę, ale jak bym jak zwrócić czas i nigdy, nunnnnnnnnnnncaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabrusha

Zanim byłem szczęśliwy, pulchny, ale zdrowy,
a dziś proszę Boga tylko o zdrowie
Chcę mieć dzieci, normalne życie
ale myślę, że nigdy tego nie będę miał.

Jeśli ktoś przechodzi to samo, dobrze by było, gdyby mnie dodał
🙁
jeenilicious@hotmail.com

Witam wszystkich ... Wiem, że ta choroba anoreksji i bulimii dotyczy wyłącznie kobiet ale opowiem Wam swoją historię: zawsze byłam otyła, ważę ponad 130 kg 5 lat temu ... Próbowałam wszystkich diet i ostatnio z Metodą Jhona Gabriela (OCZU nigdy nie mówię, że taka metoda NIE działa, ale odniosę się do obsesji) Więc co dla mnie widziałem siebie rano w lustrze, zawsze wyglądałem grubiej, więc już zjadłem mniej jedzenia, zatrzymałem mąkę, wędliny ... byłem prawie wegetarianinem ale w małych proporcjach i zjadłem dużo ogórków i grejpfrutów ... Raz spotkałem jednego z moich compadritos, towarzyszyłem mu przy umyciu jego ciężarówki ... a kiedy myli ciężarówkę, zrobiłem kilka zdjęć ... Zdarzyło mi się załadować je na twarz i zrobiło to na mnie takie wrażenie, że pomyślałem "to ja ...?" Tak naprawdę w nocy dużo skakałem na skakance, aż obficie się pociłem, nie okłamuję cię, wytrzymałem 30 minut ciągłego skakania, co najmniej 5 dni w tygodniu, możesz sobie wyobrazić, że bolały mnie kolana, żeby powiedzieć że gdyby mnie dotknęli Dolną część kolan odczuwałem potworny ból, a nogi były bardzo słabe, do tego stopnia, że ​​gdyby mnie popchnęli, rzuciłyby mnie ... Mogłem schudnąć nawet 80 kg, stąd moja frustracja było dlatego, że NIE straciłem więcej, ale po sesji akupunktury wstrzyknęli mi astragalus, więc ku memu zdziwieniu prawie chciałem zemdleć i stamtąd powiedzieli mi, że jestem bardzo słaby, w rzeczywistości na kilka dni wcześniej moi rodzice skarżyli się, że Miałem niepokojącą twarz, bo moja skóra zżółkła, że ​​nawet dłoń Moje dłonie były żółte ... Tak więc niedługo potem i na podstawie tego, co powiedzieli mi akupunkturzyści, zacząłem jeść więcej buraków ... I po niepokoju atak, na który cierpię od lipca tego roku, faktycznie przybrałem na wadze, Mam 95 lat i chociaż nie byłem w stanie skoncentrować się na ponownej utracie wagi, z powodu stresu, depresji, udręki, powiem Ci tylko, że ten rok, który trwa tak bardzo chudy, nie był mi przydatny, ponieważ Nadal byłem tak samo samotny ... Cóż, zdałem sobie sprawę, że jeśli masz obsesję na punkcie swojej sylwetki, nie dajesz sobie czasu na kultywowanie innych wartości, które czynią cię wyjątkową osobą na świecie ... Co gorsza, wtedy moi przyjaciele powiedzieli mi, trzymaj tak dalej. Chcieli zobaczyć podziemia, może zobaczyła mnie dziewczyna i powiedziała, że ​​"przytyłeś" i złościłeś mnie, ponieważ z powodu takich komentarzy ludzie cierpią ... Jedna rzecz jest taka, że ​​chcesz aby nadać ton swojemu ciału, ale inną zupełnie inną rzeczą jest to, że chcesz dopasować się do głupich stereotypów, które są w modzie. Przeczytaj książkę „Teen Diary”, oto przypadek anoreksji i bulimii… to jest szokujące… Salu2 !!!